داستان مصور یا کُمیکاستریپ (به انگلیسی: Comic Strip ) نقاشی، یا مجموعهای از نقاشیهای دنبالهدار است که ماجرایی را روایت میکند. به کسی که کمیک را میکشد کارتونیست میگویند، این کمیکها معمولاً در دورههای مرتبی به چاپ میرسند.
«کمیکاستریپ، همان هنر متوالی است.» ویل آیسنر، کارتونیست.
تاریخچه
شرح روایت و بیان ماجراها به زبان تصویر و بعضاً با استفاده از دیالوگها، به زمان مصر باستان بر میگردد. اما اگر شرح روایتهای مدرن را در نظر بگیریم، کمیک اولین بار در کشورهای آلمان و انگلستان پا گرفت. اولین کمیکهای آمریکایی در قرن بیستم شکل گرفتند. دیالوگها درون بالنها گفته میشد، برای غافلگیری از علامت تعجب روی کلهها استفاده شد و برخی از لغات مثل «زارت و زورت و آخ و پاخ» برای بیان حالات یا ضربات استفاده گشت و تا امروز نیز کاربرد دارد. اولین کتاب کمیک بر اساس مجموعهای از کمیکاستریپهای روزنامهای شکل گرفت.
اولینها
همانطور که از نام کمیک (Comic) بر میآید، محتوای آن اساساً مطلب خندهدار است، اولین کمیکاستریپهایی که در دههٔ ۱۹۳۰ پا بهعرصهٔ وجود گذاشتند، شامل ماجراهای خندهدار و ماجراجویانهٔ قهرمانانی چون باک راجرز، تارزان و ماجراهای تن تن بود. البته قرار گرفتن نام کمیک مربوط به تاریخچهٔ آن است . اکنون با وجود تغییرات عمدهای که در نوع طراحی ، موضوع ،کمپزسیون ، انتخاب زاویهٔ دید و دیگر المان های کمیک به وجود آمده و این هنر روایتگر را بسیار متفاوت از گذشتهٔ خود کرده ، هنوز نام کمیک روی آن باقی مانده است. درحالی که مایهٔ طنز تنها در شاخهٔ خاصی از این هنر به کار گرفته میشود.
انواع
کمیک روزنامهای
این نوع از کمیکها، در روزنامهها منتشر میشوند، معمولاً دارای اسلایدهای کم هستند و دنبالهدار نیستند، از معروفترین کمیکهای روزنامهای میتوان:
* گارفیلد
* فانتوم
کمیک مجلهای
این دسته از کمیکها، هر هفته/ماه/روز منتشر میشوند، معمولاً تعداد صفحههای معقولی در حدود ۲۰، ۳۰ یا ۴۰ دارند و در دو یا سه شماره به پایان میرسند. از میان ناشران کمیک استریپ معروف در جهان میتوان به:
* مارول کمیکز
* دیسی کمیکز
* دارک هورس کمیکز
* تاپ کو کمیکز
* ایمیج کمیکز
تأثیرات جامعهشناختی
اساساً کمیکها در همان ابتدای دوران حیات وجودی خود به مقاصد اجتماعی یا سیاسی میپرداختند. از ارزشهای محافظهکارانهٔ کمیک آنی اورفان کوچولو بگیر تا مفاهیم افسارگسیختهٔ آزادی خواهی کمیک دونزبری. کمیک استریپ پوگو با استفاده از شخصیتهای حیوانی، خشونت را به تصویر کشید و بسیاری از سیاستمداران دوران را به حیواناتی مشابه چهرهشان نسبت داد. در حرکتی دلاورانه، والت کلی تصویرگر کمیک پوگو، جوزف مک کارتی را در دههٔ ۵۰ به شکل گربهای وحشی کشید، گربهای به نام جی. ملارکی.